روانکاوی رواندرمانی نیست

نشریه کوآرتو، شماره ۱۰۷ به تاریخ آوریل ۲۰۱۴ منتشر شده توسط اکول فرویدی پاریس (ECF)

موضوع این شماره [نشریه] کوآرتو را می توان این گونه توصیف کرد: فهماندن جدیت تعلیم و تربیت روانکاوی به قانونگزار.

با دغدغه محافظت مردم از شارلاتان بازی های بعضی رواندرمانگران،  قانونگزار در بلژیک سعی کرد چارچوبی برای گسترش این پراتیک‌ها وضع کند و از اجرای قوانین در این حوزه مطمئن شود.

قبل از هر چیز باید به او حالی کرد که روانکاوی رواندرمانی نیست، اگرچه اثرات درمانی دارد و از آنچه هم که بعضی‌ها «رواندرمانی تحلیلی» می‌نامند متفاوت است. بعلاوه، روانکاوی نمی‌تواند موضوع دوره‌های دانشگاهی باشد. قبل از هر چیز خود فرد باید به آن تن بدهد (یا یادگیری در آن با تن دادن به روانکاوی انجام می‌گیرد). در این معنا، روانکاو محصول روانکاوی شخصی خودش است وقتی که [روانکاوی‌اش] به پایان رسیده باشد. این، مانع از تعلیم و تربیت پراتیک [روانکاوی] از طریق مطالعه متون و ارائه کیس در کنار روانکاوی شخصی نیست. این، موضوع دومین گردهمایی برگزار شده در بروکسل در تاریخ ۱۹ دسامبر ۲۰۱۳ و موضوع کنفرانس اریک لوران یک هفته قبل از آن بود.

مطالعه طی طریق شخصی کاندیدای روانکاو در اکول فرویدی پاریس، از طریق روندی که با عنوان pass شناخته می شود، تدارک دیده می شود، روندی که با شهادت دادن آنالیزان از دوره روانکاوی خود در مقابل یک هیات ژوری از روانکاوان تجربه می شود. پس از طی این روند، کاندیدا بعنوان آنالیست اکول شناخته می شود. بخشی که تحت عنوان «la passe»  مشخص شده تعدادی از کارها را به نمایش می گذارد که توسط آنالیست های اکول انجام گرفته است.

وجه دیگری از این تعلیم و تربیت توسط «کنترل» انجام می‌شود، [و] در آن روانکاوی که هنوز تربیتش به پایان نرسیده، از آن‌جا که تعلیم و تربیت بی پایان است، تحت نظر یک روانکاو با تجربه به کار می‌پردازد. این موضوع روز «سؤال اکول» در تمرین‌های کنترل بود که در پاریس در ۸ فوریه ۲۰۱۴ به اجرا در آمد، و ما تعدادی از متون [مربوط به آن] را چاپ کردیم.

آزمون ما در ارتباط با قانونگزار آزمونی موفق بود، با توجه به سپری کردن چند ماه در منازعه و سعی برای نشان دادن منحصر به فرد بودن روانکاوی و لزوم فراتر رفتن از چارچوب قوانین رواندرمانی. اما مبارزه به همین‌جا ختم نمی‌شود. حالا قانونگزار بایستی موافقت خود را مبنی بر به رسمیت شناختن ارزش اکول ها و انجمن های مختلف تعلیم و تربیت روانکاوی اعلام نماید.

نبرد برای حفظ روانکاوی در این جهان پایانی ندارد چرا که از زمان ابداع آن توسط فروید، گفتار روانکاوی سمپتومی است برای بشریت، بدان دلیل که سوژه را بر خلاف علم، دین … و رواندرمانی، با «یک واقع [که] قانون ناپذیر است»[۱] مواجه می‌کند. و ژک آلن میلر اضافه می‌کند:«آن واقع[ی] که لکان ابداع کرد واقع علم نیست. آن، واقعی است که اتفاقی و تصادفی است، از این نظر که فاقد قانون طبیعی ارتباط بین دو جنس است. آن، شکافی در دانستگی است که در واقع قرار دارد.»[۲]

این همان جایی است که این شماره کوآرتو  با فصلی به نام «به سوی کنگره AMP [انجمن جهانی روانکاوی]» به پایان می‌رسد.

[۱] لکان ژ، سمینار، جلد ۲۳، سنتوم، پاریس، انتشارات Seuil، ۲۰۰۵، صفحه ۱۳۷

[۲] میلر ژ. آ، «یک واقع برای [قرن] بیست و یکم»، ارائه شده در موضوع کنگره نهم انجمن جهانی روانکاوی، Scilicet، مجموعه Huymans، پاریس، ۲۰۱۳، صفحه ۲۵


منبع:

انجمن فرویدی